LA ESPADA DE DAMOCLES
Quondam vir stultus,
cui Damocles nomen erat, in regiam Dionysi tyranni venit atque regiarum aedium
magnificentiam spectavit. Magna admiratione captus beatam tyranni vitam
magnopere laudabat. Tunc Dionysus tyrannus hominem stultum ad se vocavit atque
ei dixit:
“Visne igitur, o
Damocle, quando mea vita tibi grata est, fortunam meam temptare ac vitam
vivere?”.
Damocles laetus annuit.
Tyrannus hominem in aureo lecto colocavit. Deinde servi delecti omnia, quae Damocles
cupiebat, diligenter ei praebant: unguenta, odores, coronas ... In mensa ante
Damoclem epulas exquisitas ponebant.
Damocles beatus erat. Sed in magno gaudio fulgentem
gladium, de tecto pendentem atque capiti suo imminentem, conspexit. Itaque,
magno timore captus, nec pulchros servos, nec argentea vasa adspiciebat. Ne
quidem cibos exquisitos tangere audebat. Tandem tyranno rogavit ut abire
liceret, quoniam iam non beatus erat.
Etenim
is, qui mortem perpetuo timet, nullo modo beatus esse potest.
No hay comentarios:
Publicar un comentario